ಬಹಳ ದಿನಗಳವರೆಗೆ ಏನೂ ಮಾಡದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಜಡವಾಗಿದ್ದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಯಾವುದರಲ್ಲೂ ಆಸಕ್ತಿ ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಿ ಬರೆಯುವ ನಾನು, ಈಗ ತುಂಬಾ ದಿನದಿಂದ ಈ blog ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. Office-ಮನೆ, ಊಟ-ನಿದ್ದೆ, ಯೋಚನೆ-ಯೋಜನೆ, ಹೀಗೆ ಹತ್ತು-ಹಲವಾರು ಕಾರಣಗಳಿಂದ ದೂರವಿದ್ದ ನನಗೆ ಹೀಗೊಂದು ಅನುಭವ ಆಯಿತು. ರಾತ್ರಿ ಹೊತ್ತು ನಿಶಾಚರಿಯಂತೆ ಬದುಕುವ ನಾನು ಆ ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ಹೊರಗೆ ಬರಲು ಹೆದರಿದ್ದೆ.
"....ರಾತ್ರಿ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ, ಉಳಿದ ಅಡಿಗೆ ಹಾಗೆ Fridge'ನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು, ಹಾಗೆ TV ನೋಡುತ್ತಾ ಕೂತಿದ್ದೆ. ಹಿಂದಿನಿಂದ ಬಂದು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ 'ನಾನು ಯಾರು ಹೇಳು' ಅಂದಳು. ಆ ಮೃದು ಕೈಗಳು, ಆ ಮಧುರ ದ್ವನಿ, ಕೂದಲಿನ ಸೀಗೆ ಪರಿಮಳ, ಇಷ್ಟು ಸಾಕು ಅವಳು ಅನು ಅಂತ ಗುರುತಿಸಲು. 'ಏನು ಇಷ್ಟೊತ್ನಲ್ಲಿ ಬಂದಿದಿಯ..?, ಊಟ ಆಯ್ತಾ ?' ಎಂದೆ. ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆ'ಗೆ ಏನು ಹೇಳದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂತಿದ್ದಳು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರು ಇರಲಿಲ್ಲ, ಪಾಪ ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿ ಯಾಕೋ ತುಂಬಾ ಬೇಸರದಿಂದ ಇದ್ದಾಳೆ ಅಂತ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿದೆ. ನಂತರ ನಡೆದದ್ದು ಅಚಾತುರ್ಯ..!! ಅಸಹ್ಯ, ಕೋಪದಿಂದ ಮುಖ ತಗ್ಗಿಸಿ ಓಡಿ ಹೋದಳು ಅನು.
ಅವಳು ಆ ಕಡೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ ತಡ, ನನ್ನ ಮನದಲ್ಲಿ ಏನೋ ತಳಮಳ, ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದೆ ಎಂಬ guilt conscious. ಮೊದಲನೆಯ ಬಾರಿ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದೆ, ಅದು ಆ ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿಯ ಮುಂದೆ. ಸರಿ ಏನಾದ್ರು ಆಗಲಿ ಬಿಡು ಅಂತ ಒಮ್ಮೆ ಅನ್ನಿಸಿದರು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಏನೋ ಒಂದು ಭಯ. ಅವಳು ಹೋಗಿ ಯಾರಿಗಾದರು ಹೇಳಿದರೆ ?? ನನ್ನ ಮರ್ಯಾದೆ ಮೂರು ಕಾಸಿಗೂ ಉಳಿಯೋಲ್ಲ. ಮನೆಗೆ ಹೋದ ಅವಳು ಏನಾದರು ಹೇಳುತ್ತಾಳ..?? ಅವರ ಅಪ್ಪ-ಅಣ್ಣ ಎಲ್ಲರಿಗು ಹೇಳಿಬಿಡುತ್ತಾಳ..?? ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡಲು ಭಯ..! ಬಾಗಿಲು ಮುಚ್ಚಿ ಹಾಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತ ಮನೆಯೆಲ್ಲ ತಿರುಗಾಡಿದೆ. ಏನು ಮಾಡಲಿ, ಹೇಗೆ ಈ ಸಂಕಷ್ಟದಿಂದ ಪಾರಾಗಲಿ.!!
ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ಅತಿಯಾದ ಪ್ರೀತಿ ಇದೆ, ಪುಟ್ಟ ಮಗು ಎಂಬ ಒಲವು ಇದೆ, ಆದರೆ ಈ ವಿಷಯ ಅವಳು ಯಾರಿಗಾದರು ಹೇಳಿದರೆ ನನ್ನ ಮರ್ಯಾದೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಮನದಲ್ಲಿ ತಳಮಳ-ಭಯ ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಹೋಯಿತು ಎಂದರೆ, ಅದು ನನಗೆ ಸೋಜಿಗ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಅವಳನ್ನು ಸಾಯಿಸುವ ವಿಧಾನ'ಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತನೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಆ ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಏನೋ ಒಂದು ಮಮತೆ.
ಹೇಗಾದರೂ ಸರಿ ಅವಳ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಅವಳ ಕಥೆ ಮುಗಿಸಿದರೆ ನನ್ನ ಜೀವನ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ ಎಂದೂ ನಿರ್ಧರಿಸಿ, gate ತೆರೆದು ಹೊರ ನಡೆದೆ. ನಡೆಯಲು ಆಗದಷ್ಟು ಕಾಲು'ಗಳಲ್ಲಿ ನಡುಕ. ಅವರ ಮನೆ compund ಹಾರಿ ಅವಳು ಇರುವ room ಕಡೆ ನಡೆದೆ. ಮೇಲಿನ room ಕಿಟಕಿ ಏರಲು ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ pipe ಹಿಡಿದು ಹತ್ತಿದೆ. ಹತ್ತಲಾಗದೆ ಕೈ ಜಾರಿ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದೆ...."
ಎಚ್ಚರ ಆಯಿತು ನೋಡಿ...ಅಯ್ಯೋ ರಾಮ' ಏನಿದು ಈ ರೀತಿಯ ಕನಸು.?? ನನ್ನ ಮೈಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ನಡುಕ'ವಿದೆ, t-shirt ಬೆವರಿ'ನಿಂದ ಹಸಿಯಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ. ಇಂಥ ಕನಸು ಯಾಕೆ ಬಿಟ್ಟು, ಅಥವಾ ಹೀಗೆನಾದರು ಆಗುತ್ತ ಮುಂದೆ..??
ತಲೆಯಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ಯೋಚನೆ'ಗಳು, ಆಗ ಸಣ್ಣನೆ ಬಾಗಿಲು ಕಿರ್ರನೆ ತೆರೆದ ಶಬ್ದ., ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರು ಇಲ್ಲ, ಇನ್ನು ಈ ಶಬ್ದ ಎಲ್ಲಿಂದ? ಹೊರಗೆ ಹೋಗಲು ಭಯ. ಹಾಗೆ ಮಂಚದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಮಲಗಿದೆ.
ಮರುದಿನ ಮುಂಜಾನೆ ಎದ್ದು ಹೊರಬಂದರು ರಾತ್ರಿಯ ಆ ಕಹಿ ಅನುಭವ ಇನ್ನು ಮಾಸಿದಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮುಖ ತೊಳೆದು, ಕಿಟಕಿಯ ಪರದೆಯನ್ನು ಹಾಗೆ ಸರಿಸಿ ನೋಡಿದೆ., ಮುದ್ದಾದ ನಗುವಿನಲ್ಲಿ, ಹಸಿಯಾದ ಕೂದಲನ್ನು ಹರಿ ಬಿಟ್ಟು, ರಂಗೋಲಿ ಹಾಕುತ್ತ ಇದ್ದಳು ಅನು. ಬೇಗನೆ ಸ್ನಾನ ಮುಗಿಸಿ Office'ಗೆ ತಯಾರಾಗಿ ಎಂದೂ ಇಲ್ಲದೆ ಅವತ್ತು ಸುಮಾರು ಅರ್ಧ ಘಂಟೆ ದೇವರ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಬೇಡಿಕೊಂಡೆ. ಬಹಳ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಆ ದಿನ ಕಳೆದೆ. ಅಮ್ಮ ಊರಿನಿಂದ ಬಂದರು. ಅವರ ಹಿಂದೆಯೇ ಕಿಲ-ಕಿಲ ನಗುತ್ತ ಬಂದಳು ಅನು. 'ಯಾಕೋ ಅವಿ'ಅಣ್ಣ ಹುಷಾರಿಲ್ವಾ..?? ಮುಖ ಯಾಕೋ ತುಂಬಾ ಬಾಡಿ ಹೋಗಿದೆ' ಎಂದಳು. ಏನು ಇಲ್ಲ ಪುಟ್ಟ ಸ್ವಲ್ಪ ಸುಸ್ತು ಎಂದೂ ಹೇಳಿ ತಲೆ ನೇವರಿಸಿ ನಡೆದೆ. ಮತ್ತೆ ಅವಳೊಡನೆ ಬೆರೆತು ಮಾತನಾಡಲು, ನನಗೆ ಬಹಳ ದಿನಗಳು ಬೇಕಾಯ್ತು. ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಕನಸು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಈ ರೀತಿ ಖಿನ್ನ'ಗೊಳಿಸಿತಲ್ಲ ಅನ್ನೋದೇ ಬೇಸರದ ಸಂಗತಿ.
ofiice-ಮನೆ, Traffic-stress, ಯೋಚನೆ-ಯೋಜನೆ, ಹೀಗೆ ಹಲವಾರು ರೀತಿಯ tension ತುಂಬಿದ ದಿನದಲ್ಲಿ ಆ ಮುದ್ದು ಮುಖ'ವನು ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಏನೋ ಹುರುಪು ಬಂದಂತೆ ಆಗುತ್ತದೆ. ಅದೇಕೋ ಅವತ್ತು ಹಾಗಾಯಿತು ನೋಡಿ.
